higienistki.pl

NOWY EGZAMIN PRAKTYCZNY OKIEM ZDAJĄCEGO

Egzamin praktyczny był dla mnie wielką niewiadomą. Gdy próbowałam się czegoś dowiedzieć nikt do końca nie wiedział jak to będzie wyglądało dlatego było jedno wielkie gdybanie…
Jakie będą zadania? Czy zadania będziemy wykonywały przy unicie? Czy egzaminator będzie w trakcie o coś pytał? Czy w ogóle będzie można komunikować się słownie? Czy będzie trzeba coś pisać? Co będzie punktowane?  I wiele, wiele więcej…Dziś opisze wam na tyle ile pamiętam przebieg mojego egzaminu.

Egzamin odbywał się w dwóch turach, rannej o 8:00 i południowej o 12:00. Trzeba było przyjść co najmniej pół godziny przed rozpoczęciem i oczywiście zabrać ze sobą dowód osobisty, czarny długopis oraz kompletny strój „roboczy” czyli: fartuch, spodnie, buty najlepiej ortopedyczne i czepek.

W skład komisji wchodziły trzy osoby + asystent techniczny, zaś do sali egzaminacyjnej wchodziło się po dwie, trzy osoby.

Na początku zostałyśmy wywołane z imienia i nazwiska, komisja sprawdziła naszą tożsamość, po czym złożyłyśmy dwa podpisy i wylosowałyśmy numer stanowiska egzaminacyjnego. Dostałyśmy także plakietkę oznaczoną tym numerem, którą należało przypiąć na fartuszku w widocznym miejscu. Następnie asystent techniczny zapoznał nas z obowiązującymi przepisami bezpieczeństwa podczas przebiegu egzaminu i omówił stanowiska od strony technicznej.
Oprócz stanowisk egzaminacyjnych oddzielonych parawanami, było także stanowisko wspólne dla wszystkich egzaminowanych, gdzie znajdowały się wszelkie potrzebne rzeczy do wykonania zadania zamieszczonego w arkuszu, czyli: narzędzia, materiały, środki ochrony osobistej, preparaty do dezynfekcji, instrukcje użycia i całe mnóstwo rzeczy niepotrzebnych lub dodanych jako tzw. zmyłki.
Na zapoznanie się z tym stanowiskiem i treścią arkusza miałyśmy 10 minut.

Samo stanowisko egzaminacyjne dla każdej zdającej było wyposażone w stół, na którym znajdowała się taca i wanienka z płynem dezynfekcyjnym. Obok znajdowało się krzesło, asystor,  na którym należało wykonać zadanie egzaminacyjne, kosze na śmieci z workiem niebieskim, czerwonym oraz czerwony pojemnik twardościenny na ostre odpady medyczne.

Po zapoznaniu się z treścią zadań egzaminacyjnych i przyniesieniu na tacy wszystkich potrzebnych rzeczy oraz odpowiednim rozłożeniu ich na stanowisku, przeprowadziłyśmy higieniczne mycie rąk i założyłyśmy środki ochrony takie jak okulary, maseczka, przyłbica i rękawiczki. Po wykonaniu tych czynności, bezpośrednio przed wykonaniem zadania, należało podnieść rękę do góry w celu poinformowania egzaminatora o swojej gotowości. Wtedy egzaminator podchodził do stanowiska i pozostawał przy nim do zakończenia zadania. W moim przypadku była to fluoryzacja pastą Mi Paste Plus na łyżkach jednorazowych.
Wszystkie etapy mojej pracy były bacznie obserwowane:
– przygotowanie „gabinetu”,
– przygotowanie pacjenta (modelu) do zabiegu,
– wykonanie zabiegu,
– porządkowanie stanowiska,
– segregacja odpadów,
– dezynfekcja.

Potem trzeba było wypełnić kartę pacjenta, właściwie zinterpretować diagram zębowy oraz stan higieny pacjenta (ja miałam do obliczenia wskaźnik PUWp) , oraz wypisać zalecenia dla pacjenta po zabiegu fluoryzacji oraz zalecenia ogólnohigienizacyjne.

Przykładowe błędy, popełniane podczas egzaminu przez dziewczyny w mojej turze:

1. Brak maseczki/ przyłbicy –  dziewczyny zapominały o ich zabraniu przed rozpoczęciem egzaminu
2. Wyrzucanie odpadów do nieodpowiedniego kosza
3. Obliczanie wskaźnika PUWz zamiast PUWp
4. Błąd w obliczaniu PUWp (! ząb usunięty liczyły jako 1 zamiast 5)
5. Zła technika dezynfekcji unitu i asystora (psikanie płynu dezynfekcyjnego bezpośrednio na powierzchnię zamiast na ligninę lub gazę)

I to tyle jeśli chodzi o moje wspomnienia z egzaminu. Chyba najważniejszą rzeczą w tym wszystkim było dokładne czytanie, ze zrozumieniem i trzymanie nerwów na wodzy. Potem ciśnienie już opadło i jak zwykle okazało się, że nie taki diabeł straszny…:)

*Żródło grafiki: Pinterest